Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Duo Reges: constructio interrete. Dici enim nihil potest verius. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Praeteritis, inquit, gaudeo. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ac tamen hic mallet non dolere.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem
mihi videri potest.

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus
accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Quorum altera prosunt, nocent altera.

Sed haec omittamus; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Bork: Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.
Itaque fecimus.: Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Bork: Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
ALIO MODO.: His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.

Non metuet autem, sive celare poterit, sive opibus magnis quicquid fecerit optinere, certeque malet existimari bonus vir, ut non sit, quam esse, ut non putetur.

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Minime vero, inquit ille, consentit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.